Spuitbus op waterbasis en olieverf 90 cm bij 90 cm
Titel: Er was eens...
Er was eens…
Er was eens een Groot Groen Kloppend Hart, zo vol leven dat het jubelde, zoemde en
gonsde.De kunstenares keek om zich heen en verzuchtte: “Zelfs het grootste schilderstalent of de scherpste fotograaf zou dit niet kunnen weergeven.
Deze schoonheid is te groot, te veel omvattend, elke poging dit weer te geven zal het niet halen bij het origineel.
Waar laat ik de geuren, de geluiden? Het is maar verf.”
De moed zonk haar in de schoenen, maar ineens kreeg ze een idee!“Wat als ik laat zien dat het gewoon maar verf is, dat het bedoeld is als uitnodiging om zelf te kijken, te voelen, te horen hoe het Grote Groene Hart leeft, klopt en zingt?”
Ze pakte een blanco schildersdoek uit de nalatenschap van haar vader, die ook schilderde; want ging
dit niet ook over een erfenis nalaten? Flora en fauna koesteren en doorgeven? Zoals gelukkig sommige boeren, burgers en bestuurders al doen, die hard werken om het Groene Hart te beschermen opdat het verder ongeschonden blijft.Waar laat ik de geuren, de geluiden? Het is maar verf.”
De moed zonk haar in de schoenen, maar ineens kreeg ze een idee!“Wat als ik laat zien dat het gewoon maar verf is, dat het bedoeld is als uitnodiging om zelf te kijken, te voelen, te horen hoe het Grote Groene Hart leeft, klopt en zingt?”
Ze pakte een blanco schildersdoek uit de nalatenschap van haar vader, die ook schilderde; want ging
“Ik maak een soort schoolplaat van vroeger”, bedacht de kunstenares. “waarnaar je lang
wilt kijken en waardoor je naar buiten wilt om de grutto te horen en door het gras wilt lopen
om vervolgens te gaan zitten turen bij de slootkant of je een modderkruiper ziet.”
En zo geschiedde het…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten